കാലമേ നിന് മനമിത്ര ശൂന്യമോ
ഉണ്ടോ അവിടെ വികാര വിചാരങ്ങള്
ഇല്ലേ അവിടെ സ്നേഹ മന്ത്രണങ്ങള്
നിര്വികാരമാനസ്കാനായി
നീ എന്നുമെന്നും ചരിക്കുമെന്നോ ??
പോട്ടിയമാരുന്നു എന്ന ജീവിതം
മനപാത്രം പോലെ നിന് കരാള ഹസ്തങ്ങലാല്
എന് ഓര്മതന് പൂന്കാവന്തില് നീ
ഒരു തീ കാറ്റായി പാഞ്ഞു വീശുന്നു
കാറ്റു പോലുമെത്ത്തിടതോരിടത്
കാണുന്നു നിന് കറുത്ത പുഞ്ചിരി ഞാന്
എങ്കിലും സുന്ദരം തന്നെ നിന് യാനം
അതില്
പന്കിലം മാകിലും എന്െ ജീവിതം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment