പാറുന്ന പൊടിമണ്ണില്‍ അഭിഷേകം ചെയ്തൊരു
രാജനെ പോല്‍ കിടക്കുന്നോരീ കാക്ക തന്‍ ജഡം
പറന്നകന്നു ഇപ്പോഴേ അതിന്റെ ആത്മാവ്
ബന്ധനമാഴിഞ്ഞൊരു പറവയെപോള്‍
ഇന്നലെകളുടെ വാനത്തില്‍ ഞാന്‍ ഞാന്‍ എന്നോതി
ചിറകടിച്ചു പറന്നിരുന്നതാകാം
ഇന്നിതാ കിടക്കുന്നു പൂഴിമണ്ണില്‍
ഇരുണ്ട മരണത്തിന്‍ ദൂതനെപോള്‍
ഇന്നലെ വിജയസ്മിതതല്‍ വിടര്‍ന്ന
വടനവുമായി ചരിച്ചതാകം
ഇന്നാ മുഖത്തില്‍ പരാജയതിന്‍ കന്നീരോലിച്ച്ച പാട് കാണാം
വിഭിന്നമാളീ മര്‍ത്ത്യന്റെ സ്ഥിതിയും
വിദൂരമാല്ലതൊരു ഭാവി തന്‍ പാതയോരത്ത് ....
Tuesday, July 21, 2009
Tuesday, July 14, 2009
യാത്രയില്‍ ....
ഉദിക്കുന്ന സൂര്യന്റെ ഉയിര്‍കിരനങ്ങളെ പോല്‍
ഉണ്മ വറ്റാതോര നിന്‍ പുഞ്ചിരി
ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത നീരുറവ പോലെന്‍
ഒര്മാചെപ്പിലെന്നും മിന്നി നില്കും
പുതുമഴ പെയ്യുമ്പോള്‍ പൂക്കള്‍ ചിരിക്കുമ്പോള്‍
പുലര്കാല്‍ പക്ഷികള്‍ പാടുമ്പോള്‍
ഞാനറിയുന്നു എന്‍ നഷ്ട വേദന !!!
വിദൂരമായാലും വിരൂപമാല്ലാ നിന്‍ രൂപം
വിടര്‍ന്ന പുഷ്പം പോലെന്‍ മനസ്സില്‍ ....
എത്ര ഉദായങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു പോയീ
എത്ര അസ്തമായങ്ങള്‍ മറഞ്ഞു പോയീ
എന്നിട്ടുമെന്തേ എന്തിനോ വേണ്ടീ
എന്നുമീ വഴിത്താരയില്‍ ഞാന്‍ കാത്തു നില്പൂ
വരില്ല നീയിനിയെന്നു കാലം പറയുന്നു
വരാതിരിക്കില്ലയെന്നേന്‍ മനം മൊഴിയുന്നു
തളരുമോ തളിര്‍ക്കുമോ എന്റെ സ്വപ്നം
തിരകള്‍ പോലവസാനമില്ലതോരീ യാത്രയില്‍
ഉണ്മ വറ്റാതോര നിന്‍ പുഞ്ചിരി
ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത നീരുറവ പോലെന്‍
ഒര്മാചെപ്പിലെന്നും മിന്നി നില്കും
പുതുമഴ പെയ്യുമ്പോള്‍ പൂക്കള്‍ ചിരിക്കുമ്പോള്‍
പുലര്കാല്‍ പക്ഷികള്‍ പാടുമ്പോള്‍
ഞാനറിയുന്നു എന്‍ നഷ്ട വേദന !!!
വിദൂരമായാലും വിരൂപമാല്ലാ നിന്‍ രൂപം
വിടര്‍ന്ന പുഷ്പം പോലെന്‍ മനസ്സില്‍ ....
എത്ര ഉദായങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു പോയീ
എത്ര അസ്തമായങ്ങള്‍ മറഞ്ഞു പോയീ
എന്നിട്ടുമെന്തേ എന്തിനോ വേണ്ടീ
എന്നുമീ വഴിത്താരയില്‍ ഞാന്‍ കാത്തു നില്പൂ
വരില്ല നീയിനിയെന്നു കാലം പറയുന്നു
വരാതിരിക്കില്ലയെന്നേന്‍ മനം മൊഴിയുന്നു
തളരുമോ തളിര്‍ക്കുമോ എന്റെ സ്വപ്നം
തിരകള്‍ പോലവസാനമില്ലതോരീ യാത്രയില്‍
ആര്‍ദ്രമാം നിന്നോര്‍മകള്‍
അന്തിമാനത്തിന്റെ ചോര പൊടിയുന്ന മുറിവുകലാണോ
ഈ വാരിദങ്ങള്‍
അവളുടെ പുന്ചിരിപൂക്കള്‍ തന്‍ കൊഴിഞ്ഞ ഇതളുകലാണോ
ഈ താരാഗണങ്ങള്‍
അലതല്ലും നീലകടലലയോടിന്നീ അരുമയാം തീരം
ചോന്നന്നെന്തു
അടങ്ങുക നീയെന്നോമനെ അരികത്തായി ഞാനെന്നും
കാണുമെന്നോ
അച്ച്ജ്ച സ്ഫടിക സന്ഖാശമാം കാണുന്നു ഞാന്‍
നിന്‍ പ്രതിരൂപം
അതില്‍ വീണ കാന്നീര്‍ തുള്ളികള്‍ പൊലലില്ന്ജു തീരുമോ
നിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍
അമ്പു കണത്തില്‍ തട്ടി ചിതറും അസ്തമയ സൂര്യന്റെ
വിഷാദ കിരണങ്ങള്‍
അവളുടെ അളകങ്ങള്‍ താഴുകിയെതും തെന്നലും
പാടുന്നൂ വിരഹഗാനം
അണയാത്ത ദീപത്തില്‍ അനശ്വര ദീപ്തി പോല്‍ വിളങ്ങിനിള്‍ക്കും
അന്നുമിന്നുമെന്നും എന്നുള്ളതില്‍ ആര്‍ദ്രമാം നിന്നോര്‍മകള്‍
ഈ വാരിദങ്ങള്‍
അവളുടെ പുന്ചിരിപൂക്കള്‍ തന്‍ കൊഴിഞ്ഞ ഇതളുകലാണോ
ഈ താരാഗണങ്ങള്‍
അലതല്ലും നീലകടലലയോടിന്നീ അരുമയാം തീരം
ചോന്നന്നെന്തു
അടങ്ങുക നീയെന്നോമനെ അരികത്തായി ഞാനെന്നും
കാണുമെന്നോ
അച്ച്ജ്ച സ്ഫടിക സന്ഖാശമാം കാണുന്നു ഞാന്‍
നിന്‍ പ്രതിരൂപം
അതില്‍ വീണ കാന്നീര്‍ തുള്ളികള്‍ പൊലലില്ന്ജു തീരുമോ
നിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍
അമ്പു കണത്തില്‍ തട്ടി ചിതറും അസ്തമയ സൂര്യന്റെ
വിഷാദ കിരണങ്ങള്‍
അവളുടെ അളകങ്ങള്‍ താഴുകിയെതും തെന്നലും
പാടുന്നൂ വിരഹഗാനം
അണയാത്ത ദീപത്തില്‍ അനശ്വര ദീപ്തി പോല്‍ വിളങ്ങിനിള്‍ക്കും
അന്നുമിന്നുമെന്നും എന്നുള്ളതില്‍ ആര്‍ദ്രമാം നിന്നോര്‍മകള്‍
Saturday, July 11, 2009
ക്ഷണം
ഇല്ല തോഴി മറക്കുകില്ല
എന്‍ ജീവശ്വാസം പോകും വരെ...
ക്ളിഷ്ടമായോരെന്‍ ജീവിതത്തിന്‍
ഇഷ്ട സ്വര്‍ഗമാക നീ ..
ശുഷ്കമാം എന്‍ ജീവിതത്തില്‍
ശുഭ പ്രതീക്ഷയാണ് നീ ..
ഇല്ല ഹേതു ,നിന്‍ കണ്‍ നിറയുവാന്‍
തൊല്ല ഏതും വന്നിടാതെ ..
നാളെയുടെ പോരിനായ്‌ ഈ
നാള്‍വഴിയില്‍ കുതിക്കുമ്പോള്‍
നാരി നീ, തനെയെന്‍ മനസിന്‍
നാമമില്ലാത്തോരാ ശക്തി ..
വരിക, തോഴീ എന്‍ ജീവിത-
പാത താണ്ടാന്‍ എന്‍ കൂടെ നീ
ദാസിയായല്ല , സ്വന്തം എന്‍-
പാതിയായി വരിക നീ !!!!
എന്‍ ജീവശ്വാസം പോകും വരെ...
ക്ളിഷ്ടമായോരെന്‍ ജീവിതത്തിന്‍
ഇഷ്ട സ്വര്‍ഗമാക നീ ..
ശുഷ്കമാം എന്‍ ജീവിതത്തില്‍
ശുഭ പ്രതീക്ഷയാണ് നീ ..
ഇല്ല ഹേതു ,നിന്‍ കണ്‍ നിറയുവാന്‍
തൊല്ല ഏതും വന്നിടാതെ ..
നാളെയുടെ പോരിനായ്‌ ഈ
നാള്‍വഴിയില്‍ കുതിക്കുമ്പോള്‍
നാരി നീ, തനെയെന്‍ മനസിന്‍
നാമമില്ലാത്തോരാ ശക്തി ..
വരിക, തോഴീ എന്‍ ജീവിത-
പാത താണ്ടാന്‍ എന്‍ കൂടെ നീ
ദാസിയായല്ല , സ്വന്തം എന്‍-
പാതിയായി വരിക നീ !!!!
ആദ്യാനുരാഗം .....
(written on 20-02-2000)
ഇന്ന് വീണ്ടും പൂത്തല്ലോ
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്
ഇന്ന് വീണ്ടും തുറന്നല്ലോ
മോഹ ജാലകങ്ങള്‍
പൊന്‍ പ്രതീക്ഷ ഉണര്‍ന്നു
പൊന്‍ വസന്തം വിടര്‍ന്നു
പാര്‍വണ ശശി ബിംബം ഉദിച്ചു നിന്ന്
ഇത്ത്ര വേഗമോ
പ്രണയ തരംഗത്തിന്
ഇത്ര വേഗമോ
ഞാനറിഞ്ഞു ഇന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു
ആദ്യനുരാങതിന്‍ ആനന്ദാനുഭൂതി
ഈ പുഷ്പവാടി കാണാനെന്തു ചന്തം
ഈ പ്രഭാത സൂര്യനെ കാണാനെന്തു ചന്തം
വിടര്‍ന്നു നില്ക്കും പൊന്‍ താമരകള്‍
വിളിച്ചുവോ എന്നെ
വിണ്ണില്‍ ഉദിച്ചാ വെന്‍ താരകങ്ങള്‍
ഉണര്തിയോ എന്നെ
ഇത്ര അഗാധമോ
പ്രണയ സാഗരം
ഇത്ര അഗാധമോ
ഈ മയൂര നൃത്തതിനെന്തു ചന്തം
ഈ രാപ്പാടി പാടിനെന്തു മധുരം
തളിരിടുന്നു തങ്ക കിനാക്കള്‍
തരളമാം തപ്ത ഹൃത്തടത്തില്‍
ഉരുകുന്നു എന്‍ മന ഹിമകണം
ഉയരുന്നു എന്‍ മോഹതാരാന്കണം
ഇത്ര തപിക്കുമോ
പ്രണയ ജ്വാല
ഇത്ര തപിക്കുമോ
........................
ഇന്ന് വീണ്ടും പൂത്തല്ലോ
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്
ഇന്ന് വീണ്ടും തുറന്നല്ലോ
മോഹ ജാലകങ്ങള്‍
പൊന്‍ പ്രതീക്ഷ ഉണര്‍ന്നു
പൊന്‍ വസന്തം വിടര്‍ന്നു
പാര്‍വണ ശശി ബിംബം ഉദിച്ചു നിന്ന്
ഇത്ത്ര വേഗമോ
പ്രണയ തരംഗത്തിന്
ഇത്ര വേഗമോ
ഞാനറിഞ്ഞു ഇന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു
ആദ്യനുരാങതിന്‍ ആനന്ദാനുഭൂതി
ഈ പുഷ്പവാടി കാണാനെന്തു ചന്തം
ഈ പ്രഭാത സൂര്യനെ കാണാനെന്തു ചന്തം
വിടര്‍ന്നു നില്ക്കും പൊന്‍ താമരകള്‍
വിളിച്ചുവോ എന്നെ
വിണ്ണില്‍ ഉദിച്ചാ വെന്‍ താരകങ്ങള്‍
ഉണര്തിയോ എന്നെ
ഇത്ര അഗാധമോ
പ്രണയ സാഗരം
ഇത്ര അഗാധമോ
ഈ മയൂര നൃത്തതിനെന്തു ചന്തം
ഈ രാപ്പാടി പാടിനെന്തു മധുരം
തളിരിടുന്നു തങ്ക കിനാക്കള്‍
തരളമാം തപ്ത ഹൃത്തടത്തില്‍
ഉരുകുന്നു എന്‍ മന ഹിമകണം
ഉയരുന്നു എന്‍ മോഹതാരാന്കണം
ഇത്ര തപിക്കുമോ
പ്രണയ ജ്വാല
ഇത്ര തപിക്കുമോ
........................
Thursday, July 9, 2009
pranamam
മരിക്കില്ലയെന്‍ സ്വപ്നങ്ങള് അവ pheonxin
പുറത്തേറി സഞ്ചരിക്കും
നരക്കില്ല എന്‍ മോഹങ്ങള്‍ അവ എന്‍
നിത്യ പൂന്കവനത്തില്‍ ഉല്ലസിക്കും
നട്ടുച്ച നേരത്ത് കത്തുന്ന വെയിലത്ത്
വെള്ളം തെടുമോരെകാന്ത പധികനെപോള്‍
ഞാന്‍ തിരയുന്നേന്‍ ജീവിത കണക്കു
പുസ്തക, പറ്റുമെങ്കില്‍ അത് തിരുത്തുവാന്‍
ഉദിച്ചുയരുന്ന ബാല്സൂര്യന്‍ തന്‍ കൈ-
യലശ്ലെഷിക്മൊരു തുശാരബിന്ദു പോലെ
മായാതെ നില്ക്കും നിന്‍ ഓര്‍മതന്‍ കിരണ്‍
മനസ്സില്‍ പൊന്‍ വെളിച്ചം തൂകി
അറിയാമെനിക്കു ത്യാഗത്തില്‍ നിന്നും
സ്നേഹം പിരകൊള്ളുന്ന്നു
അതില്‍ തന്നെ മഞ്ഞു പോല്‍ വിലയംചെയ്യുന്നു
അതിനിടക്കുള്ള ജീവിത ദൂരം താണ്ടാന്‍
സ്വപ്നങ്ങള് മാത്രമെനിക്ക് കൂട്ട്
പാഞ്ഞു പോല്കുമേ കാലത്തിനോട്
മത്സരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്നുംഏകനാണ്
ബിംബങ്ങള്‍ തകരുമ്പോള്‍ സ്ഥാനങ്ങള്‍ മാറുമ്പോള്‍
ഞാനിയം നിശ്ചേഷ്ടനായി തന്നെ ആയി ചരിക്കുന്നു
കാടടിക്കുമ്പോള്‍ മാറുന്ന
മണല്കൂന പോല്‍ ജീവിത മെത്രയും അസ്ഥിരം
പ്രപഞ്ച വിധാതാവിന്‍ പ്രകാശ പ്രഭാവതിന്‍ മുന്നില്‍
പ്രകംബിത മനസ്കനായി പ്രനമിക്ക് പ്രഭോ !!
(എഴുതപെട്ടത്‌ :-19-01-2001)
പുറത്തേറി സഞ്ചരിക്കും
നരക്കില്ല എന്‍ മോഹങ്ങള്‍ അവ എന്‍
നിത്യ പൂന്കവനത്തില്‍ ഉല്ലസിക്കും
നട്ടുച്ച നേരത്ത് കത്തുന്ന വെയിലത്ത്
വെള്ളം തെടുമോരെകാന്ത പധികനെപോള്‍
ഞാന്‍ തിരയുന്നേന്‍ ജീവിത കണക്കു
പുസ്തക, പറ്റുമെങ്കില്‍ അത് തിരുത്തുവാന്‍
ഉദിച്ചുയരുന്ന ബാല്സൂര്യന്‍ തന്‍ കൈ-
യലശ്ലെഷിക്മൊരു തുശാരബിന്ദു പോലെ
മായാതെ നില്ക്കും നിന്‍ ഓര്‍മതന്‍ കിരണ്‍
മനസ്സില്‍ പൊന്‍ വെളിച്ചം തൂകി
അറിയാമെനിക്കു ത്യാഗത്തില്‍ നിന്നും
സ്നേഹം പിരകൊള്ളുന്ന്നു
അതില്‍ തന്നെ മഞ്ഞു പോല്‍ വിലയംചെയ്യുന്നു
അതിനിടക്കുള്ള ജീവിത ദൂരം താണ്ടാന്‍
സ്വപ്നങ്ങള് മാത്രമെനിക്ക് കൂട്ട്
പാഞ്ഞു പോല്കുമേ കാലത്തിനോട്
മത്സരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്നുംഏകനാണ്
ബിംബങ്ങള്‍ തകരുമ്പോള്‍ സ്ഥാനങ്ങള്‍ മാറുമ്പോള്‍
ഞാനിയം നിശ്ചേഷ്ടനായി തന്നെ ആയി ചരിക്കുന്നു
കാടടിക്കുമ്പോള്‍ മാറുന്ന
മണല്കൂന പോല്‍ ജീവിത മെത്രയും അസ്ഥിരം
പ്രപഞ്ച വിധാതാവിന്‍ പ്രകാശ പ്രഭാവതിന്‍ മുന്നില്‍
പ്രകംബിത മനസ്കനായി പ്രനമിക്ക് പ്രഭോ !!
(എഴുതപെട്ടത്‌ :-19-01-2001)
kaalam
കാലമേ നിന്‍ മനമിത്ര ശൂന്യമോ
ഉണ്ടോ അവിടെ വികാര വിചാരങ്ങള്‍
ഇല്ലേ അവിടെ സ്നേഹ മന്ത്രണങ്ങള്‍
നിര്വികാരമാനസ്കാനായി
നീ എന്നുമെന്നും ചരിക്കുമെന്നോ ??
പോട്ടിയമാരുന്നു എന്ന ജീവിതം
മനപാത്രം പോലെ നിന്‍ കരാള ഹസ്തങ്ങലാല്‍
എന്‍ ഓര്‍മതന്‍ പൂന്കാവന്തില്‍ നീ
ഒരു തീ കാറ്റായി പാഞ്ഞു വീശുന്നു
കാറ്റു പോലുമെത്ത്തിടതോരിടത്
കാണുന്നു നിന്‍ കറുത്ത പുഞ്ചിരി ഞാന്‍
എങ്കിലും സുന്ദരം തന്നെ നിന്‍ യാനം
അതില്‍
പന്കിലം മാകിലും എന്‍െ ജീവിതം
ഉണ്ടോ അവിടെ വികാര വിചാരങ്ങള്‍
ഇല്ലേ അവിടെ സ്നേഹ മന്ത്രണങ്ങള്‍
നിര്വികാരമാനസ്കാനായി
നീ എന്നുമെന്നും ചരിക്കുമെന്നോ ??
പോട്ടിയമാരുന്നു എന്ന ജീവിതം
മനപാത്രം പോലെ നിന്‍ കരാള ഹസ്തങ്ങലാല്‍
എന്‍ ഓര്‍മതന്‍ പൂന്കാവന്തില്‍ നീ
ഒരു തീ കാറ്റായി പാഞ്ഞു വീശുന്നു
കാറ്റു പോലുമെത്ത്തിടതോരിടത്
കാണുന്നു നിന്‍ കറുത്ത പുഞ്ചിരി ഞാന്‍
എങ്കിലും സുന്ദരം തന്നെ നിന്‍ യാനം
അതില്‍
പന്കിലം മാകിലും എന്‍െ ജീവിതം
കലാലയം
കലാലയം
വീണ്ടുമീ ചെത്തുവഴിയിലൂടെ എന്‍ കാല്‍
വിരല്‍ പാടുകള്‍ പതിയുമ്പോ
എന്നോര്മാചെപ്പിന്റെ താക്കോല്‍ വീണ്ടും
എന്‍ കൈകളെ തേടി വരും
അനന്തമാം കാലത്തിന്‍ മാറിലേക്ക്‌ മാഞ്ഞുപോയൊരു
പോയോര പൂക്കലതിന്‍
മായാത്ത വര്‍ണചിത്രങ്ങള്‍ വീണ്ടും എന്‍ മനതാരില്‍ തെളിയും
പടിയിരങ്ങുന്നെരെന്‍ മനസിന്‍ കൂടെ
പടിയിറങ്ങുന്നു കലാലയ യൌവനം കൂടി
മാറ്റുന്നു കാലമെന്‍ ആദര്‍ശത്തെ
മാറ്റുന്നു കാലമെന്‍ ജീവിതത്തെ
മാറ്റില്ല കാലമെന്‍ ഒറ്മകലെ
ഒരു ജീവിത കാലത്തിന്‍ ഓര്‍മകളുമായി
ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഈ മഹാക്ഷേത്രതിന്‍ പടികള്‍
ചൊല്ലട്ടെ ഞാനെന്‍ മംഗള ഗീതം
(written 12-02-2001..it was the Last PDC batch)
വിരല്‍ പാടുകള്‍ പതിയുമ്പോ
എന്നോര്മാചെപ്പിന്റെ താക്കോല്‍ വീണ്ടും
എന്‍ കൈകളെ തേടി വരും
അനന്തമാം കാലത്തിന്‍ മാറിലേക്ക്‌ മാഞ്ഞുപോയൊരു
പോയോര പൂക്കലതിന്‍
മായാത്ത വര്‍ണചിത്രങ്ങള്‍ വീണ്ടും എന്‍ മനതാരില്‍ തെളിയും
പടിയിരങ്ങുന്നെരെന്‍ മനസിന്‍ കൂടെ
പടിയിറങ്ങുന്നു കലാലയ യൌവനം കൂടി
മാറ്റുന്നു കാലമെന്‍ ആദര്‍ശത്തെ
മാറ്റുന്നു കാലമെന്‍ ജീവിതത്തെ
മാറ്റില്ല കാലമെന്‍ ഒറ്മകലെ
ഒരു ജീവിത കാലത്തിന്‍ ഓര്‍മകളുമായി
ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഈ മഹാക്ഷേത്രതിന്‍ പടികള്‍
ചൊല്ലട്ടെ ഞാനെന്‍ മംഗള ഗീതം
(written 12-02-2001..it was the Last PDC batch)
Subscribe to:
Posts (Atom)
