ഉദിക്കുന്ന സൂര്യന്റെ ഉയിര്‍കിരനങ്ങളെ പോല്‍
ഉണ്മ വറ്റാതോര നിന്‍ പുഞ്ചിരി
ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത നീരുറവ പോലെന്‍
ഒര്മാചെപ്പിലെന്നും മിന്നി നില്കും
പുതുമഴ പെയ്യുമ്പോള്‍ പൂക്കള്‍ ചിരിക്കുമ്പോള്‍
പുലര്കാല്‍ പക്ഷികള്‍ പാടുമ്പോള്‍
ഞാനറിയുന്നു എന്‍ നഷ്ട വേദന !!!
വിദൂരമായാലും വിരൂപമാല്ലാ നിന്‍ രൂപം
വിടര്‍ന്ന പുഷ്പം പോലെന്‍ മനസ്സില്‍ ....
എത്ര ഉദായങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു പോയീ
എത്ര അസ്തമായങ്ങള്‍ മറഞ്ഞു പോയീ
എന്നിട്ടുമെന്തേ എന്തിനോ വേണ്ടീ
എന്നുമീ വഴിത്താരയില്‍ ഞാന്‍ കാത്തു നില്പൂ
വരില്ല നീയിനിയെന്നു കാലം പറയുന്നു
വരാതിരിക്കില്ലയെന്നേന്‍ മനം മൊഴിയുന്നു
തളരുമോ തളിര്‍ക്കുമോ എന്റെ സ്വപ്നം
തിരകള്‍ പോലവസാനമില്ലതോരീ യാത്രയില്‍
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment